Ανδρολογία Archives - Σελίδα 4 από 6 - Βασίλειος Ε. Θεοδωρόπουλος, FEBU

ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

TΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ;

Ως ‘υπογονιμότητα’ ορίζεται το φαινόμενο της αποτυχίας στην επίτευξη εγκυμοσύνης σε ένα ζευγάρι, μετά από ένα έτος συστηματικών, ελεύθερων σεξουαλικών επαφών.
Όταν ο διαγνωστικός έλεγχος του ζευγαριού διαπιστώσει πρόβλημα στην γονιμοποιητική ικανότητα του άνδρα, τότε μιλάμε για ‘ανδρική υπογονιμότητα’.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ

Περίπου το 15% του συνόλου των ζευγαριών σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Από αυτά, το 40% περίπου αποδίδεται σε αίτια που αφορούν στον ανδρικό παράγοντα, το 40% στον γυναικείο και ένα 20% αφορά και στους δύο συζύγους.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ανδρική υπογονιμότητα δεν συνοδεύεται από εμφανή συμπτώματα. Εκτός ειδικών εξαιρέσεων, η σεξουαλική δραστηριότητα του υπογόνιμου άνδρα είναι

… περισσότερα …

6 Απριλίου 2017

ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ

Προβλήματα με την παραγωγή σπέρματος

Όταν υπάρχει διαταραχή στο σπέρμα έχουμε:

Αζωοσπερμία, δεν παράγονται σπερματοζωάρια,
Ολιγοσπερμία, όπου παράγονται λίγα σπερματοζωάρια,
Τερατοσπερμία, όπου τα σπερματοζωάρια μορφολογικά έχουν ανώμαλες μορφές

Μερικές φορές, τα σπερματοζωάρια είναι κακής ποιότητας ή πεθαίνουν πριν να φτάσουν στο ωάριο. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μια γενετική ασθένεια, όπως η κυστική ίνωση ή μία χρωμοσωμική ανωμαλία μπορεί να προκαλέσει ανδρική υπογονιμότητα.

… περισσότερα …

Φυσιολογία σύλληψης

Κατανοώντας τη γονιμότητα στους άνδρες

Το σπέρμα παράγεται μέσα στους όρχεις από εξειδικευμένα κύτταρα που ονομάζονται υπό την επίδραση των ορμονών και . Η ορμόνη FSH διεγείρει την παραγωγή σπέρματος από τον όρχι, η δε LH διεγείρει την παραγωγή τεστοστερόνης της ορμόνης που είναι απαραίτητη για την δημιουργία των ανδρικών χαρακτηριστικών και την παραγωγή σπέρματος. Για την παραγωγή και ωρίμανση σπέρματος χρειάζονται περίπου 90 ημέρες. Το σπέρμα μεταφέρεται στην επιδιδυμίδα όπου και αποθηκεύεται. ΄Οταν γίνει η εκσπερμάτωση τα σπερματοζωάρια αναμιγνύονται με υγρό απο την σπερματική κύστη καθώς και με μια πυκνή ουσία απο τον προστάτη.

Η διαδικασία της ς ξεκινάει με την διαίρεσή τους σε πολλά ανώριμα σπερματοκύτταρα που λέγονται σπερματογόνια και προχωρούν σε διαδοχικά στάδια ωρίμανσης. Τα ώριμα κύτταρα ονομάζονται

… περισσότερα …

Κάμψη του πέους

Η νόσος Peyronie ή ινώδης σκλήρυνση των σηραγγωδών σωμάτων του πέους χαρακτηρίζεται από την παρουσία πλακών στον ινώδη χιτώνα που περιβάλλει το πέος (ουλώδης ιστός). Οι ουλώδεις πλάκες εμφανίζονται κυρίως στην άνω επιφάνεια του πέους, αλλά και στην κάτω επιφάνεια καθώς και ανάμεσα στα σηραγγώδη σώματα. Αρχικά η νόσος εκδηλώνεται με πόνο κατά τη στύση, ενώ αργότερα οι πλάκες προκαλούν κάμψη του πέους στη στύση, με επακόλουθη εξέλιξη την ασβεστοποίηση της πλάκας.

Η νόσος πήρε το όνομά της από τον Γάλλο χειρουργό Peyronie, ο οποίος περιέγραψε τη νόσο τον 18ο αιώνα. Εμφανίζεται συνήθως σε άνδρες ηλικίας 40 έως 70 ετών, με μεγαλύτερη συχνότητα την 6η δεκαετία της ζωής, αλλά μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη και σε νεότερους άνδρες. Tο ποσοστό εμφάνισης στο γενικό πληθυσμό κυμαίνεται γύρω στο 1-3 %. Το ποσοστό αυτό ενδεχομένως να είναι μεγαλύτερο, καθώς πολλοί άνδρες ντρέπονται ή φοβούνται να επισκεφθούν τον γιατρό όταν εμφανίσουν πόνο ή σκληρία στο πέος. … περισσότερα …

Κάμψη του πέους

Διαταραχή στύσης

Μοντέλο υπολογισμού της πιθανότητας θετικής βιοψίας

«ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ» Μοντέλο υπολογισμού της πιθανότητας θετικής βιοψίας

ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΟΥ 2

Ο καρκίνος του προστάτη είναι σήμερα ο συχνότερος καρκίνος στον άνδρα και αποτελεί ταυτόχρονα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο. Το πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η νόσος, εάν ανιχνευθεί σε αρχικά στάδια, είναι ιάσιμη. Ένα στοιχείο που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο είναι η κληρονομική προδιάθεση, η οποία μάλιστα ενοχοποιείται σε ποσοστό 9%. Φαίνεται επίσης πως υπάρχουν ισχυροί περιβαλλοντικοί και διαιτητικοί παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση της νόσου, όπως η πλούσια σε λίπος διατροφή.

Στα αρχικά στάδια, όπου το νεόπλασμα είναι ακόμα εντοπισμένο, η νόσος είναι ασυμπτωματική. Για το λόγο αυτό και ο καρκίνος του προστάτη είναι ύπουλος καρκίνος, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν δίνει συμπτώματα. Όταν το νεόπλασμα είναι αρκετά προχωρημένο, είναι δυνατόν να προκαλέσει δυσουρία, συχνουρία, αιματουρία, νεφρικό πόνο, καθώς και οστικά άλγη όταν υπάρχουν οστικές μεταστάσεις.

Η πρώιμη διάγνωση συνεπώς του καρκίνου του προστάτη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για την αποτελεσματική θεραπεία της νόσου. Για το λόγο αυτό οι πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες υποστηρίζουν ότι κάθε άνδρας ηλικίας άνω των 45 ετών πρέπει να υποβάλεται ετησίως σε προληπτικό έλεγχο με δακτυλική εξέταση του προστάτη και μέτρηση του PSA του αίματος.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε ένα πρωτοποριακό μαθηματικό μοντέλο από το Ίδρυμα Ερεύνης για τον Καρκίνο του Προστάτου (SWOP), το οποίο χρησιμοποιεί 4 παραμέτρους που έχουν αποδειχθεί ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες για την παρουσία καρκίνου προστάτη στη βιοψία και με βάση αυτές υπολογίζεται σε κάθε ασθενή η ακριβής πιθανότητα να πάσχει από τη νόσο. Οι δείκτες αυτοί είναι

1) το αποτέλεσμα της δακτυλικής εξέτασης του προστάτη (σκληρία ή όχι)

2) η τιμή του PSA του αίματος

3) ο όγκος του προστάτη υπολογιζόμενος με το διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη, και

4) η παρουσία ή απουσία υποηχογενών βλαβών στο διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη.

ΔΑΚΤΥΛΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΡΟΣΤΑΤΟΥ. ΠΟΣΟ ΒΑΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ?

ΔΕΠ Με τη δακτυλική εξέταση γίνεται ψηλάφηση του προστάτη διαμέσου του εντέρου. Μόνο στο 30% των ασθενών με καρκίνο προστάτη μπορεί να ψηλαφηθεί σκληρία. Η αρνητική δακτυλική εξέταση επομένως δεν αποκλείει την ύπαρξη καρκίνου. Θα πρέπει ωστόσο να τονισθεί ότι και καλοήθεις παθήσεις, όπως λιθίαση ή φλεγμονές του προστάτη μπορεί επίσης να προκαλέσουν σκληρία στον προστάτη.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ PSA ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ?

Το ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA – Prostate Specific Antigen) είναι μία γλυκοπρωτεΐνη που παράγεται αποκλειστικά από τα προστατικά επιθηλιακά κύτταρα και βοηθά στη ρευστοποίηση του σπέρματος. Στον καρκίνο του προστάτη απελευθερώνονται μεγάλες ποσότητες PSA στο αίμα με αποτέλεσμα η τιμή του συνήθως να είναι μεγαλύτερη από 4 ng/ml. Σήμερα θεωρείται ο πιο αξιόπιστος καρκινικός δείκτης. Το PSA όμως δεν αυξάνεται μόνο στον καρκίνο αλλά και σε καλοήθεις παθήσεις, όπως είναι η καλοήθης υπερτροφία και οι φλεγμονές του προστάτη, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συχνά διαγνωστικά προβλήματα. Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι κάποια φάρμακα που χορηγούνται στην καλοήθη υπερτροφία μειώνουν περίπου κατά 50% το PSA στο αίμα και συνεπώς στους ασθενείς αυτούς η αξιολόγηση του PSA γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Με την ευρεία εφαρμογή του PSA η διάγνωση του προστατικού καρκίνου γίνεται σε πρωιμότερα θεραπεύσιμα στάδια καθώς ανιχνεύεται 3 – 5 χρόνια νωρίτερα από ότι με την κλινική διάγνωση.

Το PSA όμως δεν στερείται μειονεκτημάτων. Μεγάλος αριθμός καρκίνων του προστάτη δεν ανιχνεύεται με το PSA, καθώς το 20 – 25 % των ανδρών με καρκίνο έχουν PSA κάτω από 4 ng/ml. Για την αύξηση της διαγνωστικής αξίας του PSA και τη μείωση του αριθμού των άσκοπα εκτελούμενων βιοψιών του προστάτη χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη ο ρυθμός ετήσιας αύξησης του PSA, καθώς μεγάλες ετήσιες αυξήσεις της τιμής του PSA μπορεί να υποκρύπτουν καρκίνο του προστάτη, ακόμη και αν το PSA είναι φυσιολογικό. Η μέτρηση του ελεύθερου PSA (free PSA), μιας μοριακής μορφής του PSA στο αίμα, πρέπει να γίνεται όταν το PSA είναι 2,5 – 10 ng/ml, με σκοπό την αποφυγή άσκοπων βιοψιών.

Το διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη είναι βασική απεικονιστική εξέταση με την οποία υπολογίζεται με ακρίβεια το μέγεθος του προστάτη και ανευρίσκονται πιθανές ύποπτες υποηχογενείς εστίες ή περιοχές με διαταραχή της αγγείωσης μέσα στο προστατικό παρέγχυμα ενδεικτικές κακοήθειας οι οποίες δεν ψηλαφώνται στη δακτυλική εξέταση.

ΒΙΟΨΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΟΥ. ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ?

Η οριστική διάγνωση του καρκίνου του προστάτη γίνεται μόνο με την βιοψία. Κάθε άνδρας με θετική δακτυλική εξέταση και/ή αυξημένο PSA πρέπει να υποβάλεται σε κατευθυνόμενη με διορθικό υπερηχοτομογράφο βιοψία. Με το διορθικό υπερηχογράφημα, ελέγχουμε την τοπική επέκταση της νόσου και λαμβάνονται κατευθυνόμενες βιοψίες από ύποπτες περιοχές αλλά και τυχαίες βιοψίες. Η πρώτη βιοψία προστάτη δεν διαγιγνώσκει πάντοτε τον καρκίνο και μπορεί να χρειαστεί και επανάληψη της βιοψίας. Στη πρώτη βιοψία διαφεύγει συνήθως το 15% των καρκίνων του προστάτη.

Οι θεραπευτικές λύσεις που διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε τον καρκίνο του προστάτη είναι η ριζική προστατεκτομή, η ακτινοθεραπεία (εξωτερική ακτινοβολία-IMRT και βραχυθεραπεία) και η ορμονοθεραπεία. Η επιλογή της θεραπευτικής στρατηγικής εξαρτάται από το στάδιο της νόσου, την τιμή του PSA και το προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς.

Η ριζική προστατεκτομή αποτελεί σήμερα τη θεραπεία εκλογής στον ενδοπροστατικό καρκίνο σε άτομα με μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης. Είναι μία επέμβαση η οποία έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει πλήρως έναν ασθενή με τοπικά εντοπισμένη νόσο και έχει βρεθεί ότι η 10ετής ελεύθερη νόσου επιβίωση των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή την επέμβαση ξεπερνά το 75%. Η ακτινοθεραπεία είναι θεραπεία δεύτερης εκλογής και εφαρμόζεται σε άτομα με εντοπισμένο καρκίνο και προσδόκιμο επιβίωσης μικρότερο των 8 – 10 ετών. Στους ασθενείς με μεταστατική νόσο σκοπός μας είναι η επιμήκυνση του χρόνου επιβίωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η θεραπεία για τους ασθενείς αυτούς είναι η φαρμακευτική ή χειρουργική αδρανοποίηση των ανδρογόνων ορμονών.

Ο συχνότερος καρκίνος στον άνδρα

«ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ» Ο συχνότερος καρκίνος στον άνδρα

Ο καρκίνος του προστάτη είναι σήμερα ο συχνότερος καρκίνος στον άνδρα και αποτελεί ταυτόχρονα τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι διαγιγνώσκονται ετησίως 2,6 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις καρκίνου προστάτη στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ δε κάθε 3 λεπτά διαγιγνώσκεται μία νέα περίπτωση καρκίνου του προστάτη ενώ κάθε 15 λεπτά ένας άνδρας πεθαίνει από τη νόσο.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι αναμφισβήτητα μία νόσος που σχετίζεται με την ηλικία. Σπανιότερα εμφανίζεται πριν την ηλικία των 55 ετών, αλλά στις περιπτώσεις αυτές είναι κακοηθέστερος. Αντίθετα, απαντάται συχνότερα σε μεγαλύτερους άνδρες και στις περιπτώσεις αυτές ακολουθεί πιο καλοήθη κλινική πορεία. Όταν παρουσιάζει μεταστάσεις, αυτές εντοπίζονται κυρίως στα οστά. Το πιο σημαντικό στοιχείο ωστόσο είναι ότι η νόσος, εάν ανιχνευθεί σε αρχικά στάδια, είναι ιάσιμη.

Πολλές μελέτες έχουν γίνει με σκοπό να αποσαφηνισθούν οι αιτιολογικοί ή προδιαθεσικοί παράγοντες του καρκίνου του προστάτη, χωρίς όμως να έχουν καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα. Ένα στοιχείο που διαδραματίζει προφανώς σημαντικό ρόλο είναι η κληρονομική προδιάθεση, η οποία μάλιστα ενοχοποιείται σε ποσοστό 9%. Φαίνεται επίσης πως υπάρχουν ισχυροί περιβαλλοντικοί και διαιτητικοί παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση της νόσου, όπως η πλούσια σε λίπος διατροφή, η παρουσία χρωστικών ουσιών στις τροφές, καθώς και η έλλειψη των βιταμινών Ε και D. Παρόλα αυτά, τα παραπάνω αίτια δεν έχουν ακόμα επιβεβαιωθεί σε μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες.

Η ύπαρξη συμπτωμάτων εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το στάδιο της νόσου. Στα αρχικά στάδια, όπου το νεόπλασμα είναι ακόμα εντοπισμένο, η νόσος είναι ασυμπτωματική. Για το λόγο αυτό και ο καρκίνος του προστάτη είναι ύπουλος καρκίνος, αφού για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν δίνει συμπτώματα. Όταν το νεόπλασμα είναι αρκετά προχωρημένο, είναι δυνατόν να προκαλέσει δυσουρία, συχνουρία, αιματουρία, νεφρικό πόνο, καθώς και οστικά άλγη όταν υπάρχουν οστικές μεταστάσεις.

Με τη δακτυλική εξέταση γίνεται ψηλάφηση του προστάτη διαμέσου του εντέρου. Μόνο στο 30% των ασθενών με καρκίνο προστάτη μπορεί να ψηλαφηθεί σκληρία. Η αρνητική δακτυλική εξέταση επομένως δεν αποκλείει την ύπαρξη καρκίνου. Θα πρέπει ωστόσο να τονισθεί ότι και καλοήθεις παθήσεις, όπως λιθίαση ή φλεγμονές του προστάτη μπορεί επίσης να προκαλέσουν σκληρία στον προστάτη.

Το PSA χρησιμεύει σήμερα στη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη, στη σταδιοποίηση της νεοπλασματικής νόσου και στην παρακολούθηση των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία. Με την ευρεία εφαρμογή του PSA η διάγνωση του προστατικού καρκίνου γίνεται σε πρωιμότερα θεραπεύσιμα στάδια καθώς ανιχνεύεται 3 – 5 χρόνια νωρίτερα από ότι με την κλινική διάγνωση, ενώ κατά τη διάρκεια της θεραπείας ελέγχει την ανταπόκριση στη θεραπεία, την ύπαρξη υπολειμματικής νόσου και τις υποτροπές.

Το PSA όμως δεν στερείται μειονεκτημάτων. Πολλές είναι οι άσκοπες βιοψίες του προστάτη που αποφασίζονται στα πλαίσια μιας αυξημένης τιμής του. Υπολογίζεται μάλιστα ότι μόνο στο 25 – 30% των ασθενών που υπεβλήθησαν σε βιοψία προστάτη λόγω αυξημένου PSA ( 4 – 10 ng /ml) διαγιγνώσθηκε καρκίνος. Επιπλέον, μεγάλος αριθμός καρκίνων του προστάτη δεν ανιχνεύεται με το PSA, καθώς το 20 – 25 % των ανδρών με καρκίνο έχουν PSA κάτω από 4 ng/ml. Για την αύξηση της διαγνωστικής αξίας του PSA και τη μείωση του αριθμού των άσκοπα εκτελούμενων βιοψιών του προστάτη χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη ο ρυθμός ετήσιας αύξησης του PSA, καθώς μεγάλες ετήσιες αυξήσεις της τιμής του PSA μπορεί να υποκρύπτουν καρκίνο του προστάτη, ακόμη και αν το PSA είναι φυσιολογικό. Η μέτρηση του ελεύθερου PSA (free PSA), μιας μοριακής μορφής του PSA στο αίμα, πρέπει να γίνεται όταν το PSA είναι 4 – 10 ng/ml, με σκοπό την αποφυγή άσκοπων βιοψιών.

Η διάγνωση του καρκίνου του προστάτη γίνεται μόνο με την βιοψία. Κάθε άνδρας με θετική δακτυλική εξέταση και/ή αυξημένο PSA πρέπει να υποβάλεται σε κατευθυνόμενη με διορθικό υπερηχοτομογράφο βιοψία. Με το διορθικό υπερηχογράφημα, ελέγχουμε την τοπική επέκταση της νόσου και λαμβάνονται κατευθυνόμενες βιοψίες από ύποπτες περιοχές αλλά και τυχαίες βιοψίες. Η πρώτη βιοψία προστάτη δεν διαγιγνώσκει πάντοτε τον καρκίνο και μπορεί να χρειαστεί και επανάληψη της βιοψίας. Στη πρώτη βιοψία διαφεύγει συνήθως το 15% των καρκίνων του προστάτη.

Οι θεραπευτικές λύσεις που διαθέτουμε για να αντιμετωπίσουμε τον καρκίνο του προστάτη είναι η ριζική προστατεκτομή, η ακτινοθεραπεία και η ορμονοθεραπεία. Η επιλογή της θεραπευτικής στρατηγικής εξαρτάται από το στάδιο της νόσου, την τιμή του PSA και το προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς.

Η ριζική προστατεκτομή αποτελεί σήμερα τη θεραπεία εκλογής στον ενδοπροστατικό καρκίνο σε άτομα με μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης. Είναι μία επέμβαση η οποία έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει πλήρως έναν ασθενή με τοπικά εντοπισμένη νόσο και έχει βρεθεί ότι η 10ετής ελεύθερη νόσου επιβίωση των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή την επέμβαση ξεπερνά το 75%. Οι βασικές απώτερες επιπλοκές της ριζικής προστατεκτομής είναι η ακράτεια των ούρων και η ανικανότητα. Η ακράτεια των ούρων συνήθως συμβαίνει σε ένα ποσοστό μικρότερο του 3%, ενώ η σεξουαλική ανικανότητα συναντάται σε ποσοστό περίπου 55%.

Η ακτινοθεραπεία είναι θεραπεία δεύτερης εκλογής και εφαρμόζεται σε άτομα με εντοπισμένο καρκίνο και προσδόκιμο επιβίωσης μικρότερο των 8 – 10 ετών. Υπάρχουν δύο είδη ακτινοθεραπείας, η εξωτερική ακτινοβολία (IMRT) και η βραχυθεραπεία, κατά την οποία εμφυτεύονται εντός του προστάτη ραδιενεργοί κόκκοι ιωδίου και οι οποίοι ακτινοβολούν τοπικά τον όγκο. Ανικανότητα παρατηρείται και μετά από ακτινοθεραπεία, σε ποσοστό 25% μετά από βραχυθεραπεία και 45% μετά από εξωτερική ακτινοβολία.

Πολλές εργασίες έχουν γίνει στην προσπάθεια να συγκριθούν τα αποτελέσματα της ριζικής προστατεκτομής και της ακτινοθεραπείας. Σύμφωνα με πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα, η 5ετής επιβίωση των ασθενών με ενδοπροστατικό καρκίνο είναι η ίδια είτε υπεβλήθησαν σε ριζική προστατεκτομή είτε σε εξωτερική ακτινοβολία είτε σε βραχυθεραπεία. Ωστόσο, η 10ετής επιβίωση των ίδιων ασθενών είναι σαφώς μεγαλύτερη σε αυτούς που υπεβλήθησαν σε ριζική προστατεκτομή.

Στους ασθενείς με μεταστατική νόσο σκοπός μας είναι η επιμήκυνση του χρόνου επιβίωσης και η βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η θεραπεία για τους ασθενείς αυτούς είναι η φαρμακευτική ή χειρουργική αδρανοποίηση των ανδρογόνων ορμονών. Ο μέσος χρόνος επιβίωσης των ασθενών με μεταστατική νόσο έχει βρεθεί ότι είναι 28 – 53 μήνες. Νεότερα φάρμακα βρίσκονται σήμερα υπό έρευνα και τα επόμενα χρόνια καθοριστικός θα είναι ο ρόλος που θα διαδραματίσει η χημειοθεραπεία με τα τελευταίας γενιάς φάρμακα και η γονιδιακή θεραπεία βασισμένη στην αποσαφήνιση των μοριακών μηχανισμών που διέπουν τη διαδικασία της καρκινογένεσης.

Ακράτεια ούρων

Υπό φυσιολογικές συνθήκες η ουροδόχος κύστη έχει την ιδιότητα να αποθηκεύει τα ούρα που παράγονται από τους νεφρούς με διάταση του εξωστήρα μυ έως ότου η μέγιστη χωρητικότητα των ούρων φτάσει στο ποσό των 400-500 ml οπότε

… περισσότερα …

Ακράτεια ούρων

Ουρολογικά νοσήματα

Ακράτεια ούρων

Τί είναι αιματουρία;

Καρκίνος προστάτου