ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Μόνο μετά από ενδελεχή μελέτη του ασθενούς και αφού καταλήξει ο ιατρός στη φύση του προβλήματος μπορεί να καθοριστεί και η αντίστοιχη θεραπευτική παρέμβαση. Η ψυχοθεραπεία και η χορήγηση φαρμάκων της κατηγορίας των αναστολέων της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5 (όπως η σιλδεναφίλη, η τανταλαφίλη και η βαρντεναφίλη) είναι οι ενδεδειγμένες θεραπείες στην ψυχογενή ΣΔ. Πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι πριν εξετασθεί η χορήγηση φαρμακολογικής θεραπείας είναι απαραίτητη η λήψη του ιατρικού ιστορικού και η διενέργεια φυσικής εξέτασης του ασθενούς για τη διάγνωση της ΣΔ και τον εντοπισμό πιθανών υποκείμενων αιτιών, αλλά και παραγόντων κινδύνου που απαγορεύουν τη λήψη τέτοιων φαρμάκων. Ειδικότερα πρέπει να ληφθεί υπόψη η καρδιαγγειακή κατάσταση του ασθενούς, λόγω του ότι υπάρχει ένας βαθμός καρδιακού κινδύνου που σχετίζεται με τη σεξουαλική δραστηριότητα. Αντενδείκνυται η λήψη των φαρμάκων αυτών από ασθενείς που λαμβάνουν ταυτόχρονα νιτρώδη, ενώ πρέπει να αποφεύγονται σε περιπτώσεις σοβαρών καρδιαγγειακών διαταραχών, όπως η ασταθής στηθάγχη και η σοβαρή καρδιακή ανεπαάρκεια, καθώς και σε ιστορικό πρόσφατου εγκεφαλικού επεισοδίου ή εμφράγματος του μυοκαρδίου. Προσοχή πρέπει επίσης να δίνεται σε περιπτώσεις ανατομικών αλλοιώσεων του πέους, σε καταστάσεις που προδιαθέτουν σε πριαπισμό (παρατεταμένη στύση) και σε ταυτόχρονη λήψη φαρμάκων για την υπερπλασία του προστάτου. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες στα άτομα που ενδείκνυται η φαρμακευτική αγωγή είναι γενικά παροδικές και ήπιες έως μέτριες στη φύση τους. Οι πιο συχνές είναι ο πονοκέφαλος και οι εξάψεις, και σπανιότερες η δυσπεψία, η ζάλη, η ρινίτιδα και οι ανωμαλίες στην όραση. Στην ψυχογενή ΣΔ, η διουρηθρική ή η ενδοσηραγγώδης χορήγηση αγγειοδραστικών ουσιών αποτελεί λύση εάν οι προηγούμενες θεραπείες έχουν αποτύχει. … περισσότερα …

25 Απριλίου 2017

Με τον όρο λιθίαση του ουροποιητικού, εννοούμε τη δημιουργία μικρών ή μεγάλων λίθων στην αποχετευτική μοίρα του ουροποιητικού συστήματος.

Ανάλογα με την εντόπιση του λίθου κατηγοριοποιείται ως εξής:

  • λιθίαση των νεφρών ή “πέτρα στα νεφρά” όπως είναι ευρύτερα γνωστή
  • λιθίαση των ουρητήρων, των οργάνων που μεταφέρουν τα ούρα από τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη
  • λιθίαση της ουροδόχου κύστης
  • λιθίαση της ουρήθρας, του οργάνου μέσω του οποίου διέρχονται τα ούρα από την κύστη προς τα έξω

… περισσότερα …

7 Απριλίου 2017

Θεραπεία αζωοσπερμίας

Η αντιμετώπιση της αζωοσπερμίας απαιτεί προσεκτική αξιολόγηση και πιθανή αναζήτηση για σπέρμα στους όρχεις χρησιμοποιώντας μια τεχνική γνωστή ως βιοψία όρχεων. Πρόκειται για μια μικροεπέμβαση κατά την οποία ανοίγεται ο όρχις με σκοπό την ανεύρεση σπερματοζωαρίων, γίνεται ως ημερήσιο χειρουργείο χωρίς νοσηλεία. Αυτό σπέρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μικρογονιμοποίηση (ICSI) κατά τη διάρκεια εξωσωματικής γονιμοποίησης. Πριν από τη βιοψία όρχεως είναι απαραίτητο για γίνει πλήρης γενετικός έλεγχος (αιματολογική εξέταση) του άνδρα (καρυότυπος) και έλεγχος για κάποιες ανωμαλίες του χρωμοσώματος Υ (αρσενικό χρωμόσωμα) οι οποίες θα δώσουν ενδείξεις για την πιθανότητα ανεύρεσης σπερματοζωαρίων στον όρχι. Επιπλέον, αν βρεθούν γενετικές ανωμαλίες, το ζευγάρι θα πρέπει να ενημερωθεί για πιθανά γενετικά προβλήματα που μπορεί να κληρονομηθούν από ένα άρρεν παιδί. Το σπέρμα που λαμβάνεται … περισσότερα …

6 Απριλίου 2017

Η προσπάθεια για την θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας παρουσιάζει δυσκολίες και σε κάποιες περιπτώσεις προκαλεί απογοητεύσεις. Συνήθως η διαδικασία απαιτεί χρόνο και τα αποτελέσματά της δεν φαίνονται άμεσα. Χρειάζεται να περάσουν τουλάχιστον 3 μήνες (1 κύκλος σπερματογένεσης) μετά την ολοκλήρωση μιας θεραπείας, προκειμένου να διαπιστωθεί αν έχει βελτιωθεί η ποιότητα του σπέρματος.

ΘΕΡΑΠΕΥΣΙΜΗ ΑΙΤΙΑ

Όταν εντοπίζεται μία συγκεκριμένη, θεραπεύσιμη αιτία, ο ιατρός συστήνει την αντίστοιχη αγωγή. Η θεραπεία μπορεί να είναι:

  • Φαρμακευτική – σε περιπτώσεις φλεγμονής, ορμονικών διαταραχών ή στυτικής δυσλειτουργίας (π.χ. αντιβιοτικά, ορμονικά σκευάσματα κλπ)
  • Χειρουργική – σε περιπτώσεις απόφραξης (διάνοιξη αποφραγμένων αγωγών του γεννητικού συστήματος)
  • Αποκατάσταση κιρσοκήλης

Εφ’ όσον το ιστορικό της συζύγου το επιτρέπει, το ζευγάρι … περισσότερα …

Τι πρέπει να κάνουν οι άνδρες για να αυξήσουν τα επίπεδα τεστοστερόνης;
Tα πιο υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης παρατηρούνται στην ηλικία των 18 ετών, ενώ μετά την ηλικία των 40 η μείωσή της κάθε χρόνο είναι αναπόφευκτη. Oι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά τα επίπεδα της τεστοστερόνης είναι αρκετοί. Η υπερβολική και χρόνια κατανάλωση αλκοόλ, οι διάφορες ουσίες (ναρκωτικά, στεροειδή, ηρεμιστικά) και η παχυσαρκία αποτελούν τους σημαντικότερους παράγοντες που αν αντιμετωπιστούν προλαμβάνεται η μείωση της ορμόνης στον άνδρα.

Αν τα χαμηλά της επίπεδα οφείλονται σε παθολογικά αίτια (π.χ. κάποιο νόσημα των όρχεων, μείωση της ορμονικής παραγωγής λόγω ηλικίας, χρόνια νοσήματα όπως η νεφρική ανεπάρκεια και οι παθήσεις του ήπατος) πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα αυτό και ενδεχομένως να χορηγηθεί από το γιατρό θεραπεία με υποκατάστατα τεστοστερόνης. Το σίγουρο είναι ότι η λήψη τεστοστερόνης όταν δεν υπάρχει έλλειψη δεν πρέπει να γίνεται γιατί εγκυμονεί κινδύνους.

Το κάπνισμα ευθύνεται για την μείωση του επιπέδου … περισσότερα …

ΤΑ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ

Χαμηλή πρόσληψη αντιοξειδωτικών σχετίζεται με χαμηλή αναπαραγωγική ικανότητα στο σπέρμα. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας μελέτης που πραγματοποιήθηκε σε δύο κέντρα υπογονιμότητας στην Ισπανία.

Οι άνδρες που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων με πλήρη λιπαρά οξέα έχουν χαμηλότερη ποιότητα σπέρματος από αυτούς που τρώνε περισσότερα φρούτα, λαχανικά και γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλά λιπαρά. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που καταναλώνουν περισσότερα φρούτα και λαχανικά λαμβάνουν με τον τρόπο αυτό αντιοξειδωτικές ουσίες.

Οι ερευνητές έχουν τα τελευταία τέσσερα χρόνια ασχοληθεί με τη σχέση των διατροφικών συνηθειών και της έκθεσης στο χώρο εργασίας με την επίδραση … περισσότερα …

ΠΡΟΛΗΨΗ

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Η αποφυγή παραγόντων της καθημερινής ζωής που συνδέονται με σπερματοτοξικές επιδράσεις, μπορεί να συμβάλει στην προστασία του σπέρματος. Η ενίσχυση του οργανισμού με ουσίες που θωρακίζουν την γενικότερη κατάσταση της υγείας, ειδικά σε περιπτώσεις όπου η διατροφή είναι ελλιπής, θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση.

Γενικά, άνδρες σε αναπαραγωγική φάση, καλό είναι να:

  • Σταματήσουν ή έστω να ελαττώσουν το κάπνισμα – η νικοτίνη μειώνει την αντιοξειδωτική δράση του σπερματικού υγρού
  • Ελαττώσουν την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ – η αλκοόλη δρα τοξικά στη σπερματογένεση
  • Έχουν συχνές επαφές με τη σύντροφό τους (περίπου κάθε 2-3 μέρες) – η συχνότητα των εκσπερματίσεων συμβάλλει στην ανανέωση του σπέρματος και την έκκριση μη ‘γηρασμένων’ σπερματοζωαρίων
  • Φορούν χαλαρά εσώρουχα και να αποφεύγουν … περισσότερα …

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ;

Η παραδοσιακή αντίληψη ότι τα αίτια της αδυναμίας ενός ζευγαριού να συλλάβει αφορούσαν αποκλειστικά στη γυναίκα, οδήγησε σε τεράστια καθυστέρηση της έναρξης διερεύνησης του γονιμοποιητικού δυναμικού του άνδρα, μόλις μέχρι πριν από 15-20 χρόνια.

Σήμερα, αν και η γνώση για τα αίτια που σχετίζονται με τον ανδρικό παράγοντα υπογονιμότητας έχει προχωρήσει αρκετά, δεν έχει ακόμα καταστεί δυνατόν να προσδιοριστούν πλήρως. Σε ένα υψηλό ποσοστό περιστατικών, περίπου στο 40% του συνόλου των υπογόνιμων ανδρών, τα αίτια του προβλήματος παραμένουν αδιευκρίνιστα. Μιλάμε τότε για την περίπτωση της ‘ιδιοπαθούς υπογονιμότητας‘ ή υπογονιμότητας ‘άγνωστης αιτιολογίας’.

Η εξονυχιστική ανάλυση του ιατρικού ιστορικού, σε συνδυασμό με τον πλήρη κλινικό και εργαστηριακό έλεγχο, έχουν οδηγήσει στον εντοπισμό γενικών κατηγοριών αιτιολογικών παραγόντων της ανδρικής υπογονιμότητας, που σχετίζονται κυρίως με διάφορα αίτια.

Προβλήματα στην παραγωγή σπέρματος
Περίπου τα 2/3 των υπογόνιμων ανδρών αδυνατούν να παράγουν αρκετά σε αριθμό ή/και λειτουργικώς ποιοτικά σπερματοζωάρια. Διάφοροι παράγοντες ενδέχεται να επηρεάζουν την διαδικασία αυτή, όπως:

Γενετικοί παράγοντες

  • Χρωμοσωμικές ή γενετικές ανωμαλίες

Κλινικοί παράγοντες … περισσότερα …


Διεθνώς, το 15% των ζευγαριών αναπαραγωγικής ηλικίας αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Στην Eλλάδα, εκτιμάται ότι ποσοστό 15-20% των ζευγαριών δεν μπορούν «φυσιολογικά» να κάνουν παιδί.

Η υπογονιμότητα είναι ένα πρόβλημα βέβαια που λανθασμένα έχει συνδεθεί με το ρόλο της γυναίκας. Τα στατιστικά δεδομένα θεωρούν τους άνδρες υπεύθυνους για το 50% του συνόλου των περιπτώσεων. Το σημαντικό είναι ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό που ξεπερνά το 32%, το αίτιο της ανδρικής υπογονιμότητας παραμένει άγνωστο (ιδιοπαθής υπογονιμότητα).

Έχει πλέον γίνει αποδεκτό ότι ένα σπέρμα με μετρήσεις κάτω από το όριο των 20 εκατομμυρίων σπερματοζωαρίων ανά κυβικό εκατοστό είναι συνδεδεμένο με μειωμένη γονιμότητα. Επιπλέον το ποσοστό των ανδρών που πέφτουν κάτω από αυτό το όριο αυξάνεται συνεχώς ως αποτέλεσμα του σύγχρονου … περισσότερα …

ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ

TΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ;


Ως ‘υπογονιμότητα’ ορίζεται το φαινόμενο της αποτυχίας στην επίτευξη εγκυμοσύνης σε ένα ζευγάρι, μετά από ένα έτος συστηματικών, ελεύθερων σεξουαλικών επαφών.
Όταν ο διαγνωστικός έλεγχος του ζευγαριού διαπιστώσει πρόβλημα στην γονιμοποιητική ικανότητα του άνδρα, τότε μιλάμε για ‘ανδρική υπογονιμότητα’.

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ

Περίπου το 15% του συνόλου των ζευγαριών σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογονιμότητας. Από αυτά, το 40% περίπου αποδίδεται σε αίτια που αφορούν στον ανδρικό παράγοντα, το 40% στον γυναικείο και ένα 20% αφορά και στους δύο συζύγους.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ανδρική υπογονιμότητα δεν συνοδεύεται από εμφανή συμπτώματα. Εκτός ειδικών εξαιρέσεων, η σεξουαλική δραστηριότητα του υπογόνιμου άνδρα είναι

… περισσότερα …