Η έγχρωμη Doppler υπερηχοτομογραφία πέους μετά από προκλητή στύση με ένεση αγγειοδιασταλτικής ουσίας στο πέος (αλπροσταδίλη) ελέγχει την ακεραιότητα της αρτηριακής παροχής και τη πιθανότητα φλεβικής διαφυγής.

Το υπερηχογράφημα triplex συνδυάζει τις πληροφορίες της συμβατικής υπερηχογραφικής απεικόνισης των αγγείων του πέους και τις πληροφορίες εξέτασης της ροής αίματος με Doppler. Επίσης, με την εξέταση αυτή ο ειδικός Ουρολόγος Ανδρολόγος βλέπει πώς ρέει το αίμα στο αγγείο και μετρά την ταχύτητα ροής. Έτσι, μπορεί να ελέγξει την πορεία του αγγείου, να υπολογίσει τη διάμετρό του και το βαθμό στένωσής του, αν υπάρχει.

Το Triplex αγγείων του πέους επιτρέπει την διάγνωση αγγειακού τύπου Στυτικής δυσλειτουργίας (Αρτηριακή ανεπάρκεια), ή Δυσλειτουργίας του μηχανισμού φλεβικής σύγκλεισης (Φλεβική Ανεπάρκεια).

Συνήθως εξετάζεται το πέος από την κοιλιακή του επιφάνεια σε εγκάρσια και επιμήκη τομή. Η εξέταση πραγματοποιείται αρχικά με το πέος σε χάλαση και μετά από την ενδοπεική έγχυση αγγειοδραστικής ουσίας. Συνήθως χρησιμοποιείται Prostaglandin E1 σε δόση των 10 ή 20μg.

Μετά την ενδοπεική ένεση, η σάρωση συνήθως πραγματοποιείται στα 5, 10, 15 και 20min και στις δυο σηραγγώδεις αρτηρίες σε grey-scale scanning. Εκτιμούνται οι σηραγγώδεις αρτηρίες, όπου η διάμετρος  κυμαίνεται από 0,5 έως 0,7mm στη φάση χάλασης και αυξάνεται σε 1 έως 1,2mm μετά την έγχυση του φαρμάκου. Ανιχνεύονται επίσης τυχόν αποτιτανώσεις των σηραγγωδών αρτηριών, η παρουσία και η κατεύθυνση της ροής, πιθανή στένωση ή απόφραξη των σηραγγωδών αρτηριών.

Η ανάλυση του φασματικού Doppler των σηραγγωδών αρτηριών αποτελεί την πιο σημαντική παράμετρο για τον χαρακτηρισμό της βαρύτητας και της φύσης της στυτικής δυσλειτουργίας. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η μέτρηση της μέγιστης συστολικής ταχύτητας (PSV: Peek Systolic Velocity) στο ύψος της πεο-οσχεικής συμβολής αποτελεί την καλύτερη μέτρηση της αρτηριακής παροχής.

Περαιτέρω αγγειακός έλεγχος δεν είναι αναγκαίος αν το triplex είναι φυσιολογικό.